Hoi, ik ben Laura. Ik heb mijn hele leven borderline gehad maar ik heb een weg naar buiten gevonden. Ik ben zo blij dat ik dat punt heb bereikt, alle symptomen van borderline zijn verdwenen en mijn leven is veel makkelijker en fijner.

Ik begon met schrijven over borderline in 1995, eerst via deze website, omdat ik wilde delen wat ik leerde over borderline maar wat ik nergens anders kon vinden. Dit leidde uiteindelijk tot mijn boek:

Het boek is uitgegeven! Je kunt het boek bestellen bij de uitgever:
Uitgeverij de Graaff
en via Boekenroute:
Boekenroute

Hoe het allemaal begon

In 1984, 19 jaar oud, begon ik met therapie. Ik was mijn hele leven al ongelukkig zonder dat ik nou direct een goede reden kon aanvoeren daarvoor. Ogenschijnlijk had ik alles mee, maar mijn leven toonde dat totaal niet. Op aandringen begon ik diverse therapieën, maar het haalde niets uit. Ik bleef ongelukkig en enige reden kon ik niet vinden.

In 1990 begon ik een therapie bij een psychiater en hij is degene die me de diagnose borderline persoonlijkheidsstoornis gaf. Ik heb dat op dat moment voor kennisgeving aangenomen. Ik wist niet wat het was maar het was blijkbaar ernstig en niet te verhelpen met reguliere methodes. Het enige wat er dan opzat was om er maar mee te leren leven en daar heb ik vier jaar erg mijn best voor gedaan.

Maar in 1994 kwam ik in een zware depressie terecht en wilde ik toch weer in therapie. Deze keer ging ik echter in therapie omdat ik het zelf wilde. Ik was het beu om mezelf niet te snappen, om ongelukkig te zijn, om me buitengesloten te voelen van zelfs mijn eigen echtgenoot en mijn vriendenkring, om niet te weten hoe te leven. Reguliere methodes zouden me niet helpen, dus ik ging op zoek naar een niet-reguliere methode en vond dat in psychomotore therapie, bij Mirjam Sigling.

Toen werd de diagnose van borderline bevestigd. En omdat ik daar niets over wist en zelf actief wilde zijn in mijn therapie, ben ik op zoek gegaan naar een antwoord op de vraag: wat is borderline nou eigenlijk?

DSM

Het beantwoorden van deze vraag leek in eerste instantie vrij gemakkelijk. In versie 4 van het officiële handboek van de psychiater, de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM, intussen toe aan editie V) stond het volgende:

Borderline is een diepgaand patroon van instabiliteit in intermenselijke relaties, zelfbeeld en affecten en van duidelijke impulsiviteit, beginnend in vroege volwassenheid en tot uiting komend in diverse situaties zoals blijkt uit vijf (of meer) van de volgende:

1. Krampachtig proberen te voorkomen om feitelijk of vermeend in de steek gelaten te worden.
   N.B.: Reken hier niet het suïcidale of automutilerende gedrag toe, aangegeven in criterium 5.
2. Een patroon van instabiele en intense intermenselijke relaties gekenmerkt door wisselingen tussen overmatig idealiseren en kleineren.
3. Identiteitsstoornis: duidelijk en aanhoudend instabiel zelfbeeld of zelfgevoel.
4. Impulsiviteit op minstens twee gebieden die in potentie betrokkene zelf kunnen schaden (bijvoorbeeld geld verkwisten, seks, misbruik van middelen, roekeloos autorijden, vreetbuien).
   N.B.: Reken hier niet het suïcidale of automutilerende gedrag toe, aangegeven in criterium 5.
5. Recidiverende suïcidale gedragingen, gestes of dreigingen of automutilatie.
6. Affectlabiliteit als gevolg van duidelijke reactiviteit van de stemming (bijvoorbeeld periodes van intense somberheid, prikkelbaarheid of angst, meestal enkele uren durend en slechts zelden langer dan een paar dagen).
7. Chronisch gevoel van leegte.
8. Inadequate, intense woede of moeite kwaadheid te beheersen (b.v. frequente driftbuien, aanhoudende woede of herhaaldelijke vechtpartijen).
9. Voorbijgaande, aan stress gebonden paranoïde ideeën of ernstige dissociatieve verschijnselen.

Maar zo gemakkelijk als het leek, vond ik het helemaal niet. Al mijn narigheid werd in dit lijstje overzichtelijk teruggebracht tot 9 symptomen, maar was daarmee voor mij duidelijk wat borderline is? De chaos in mijn hoofd, de leegte in mijn hart, werden die verklaard door deze lijst of door de diagnose? Dat vond ik niet.

Het antwoord op de vraag "wat is borderline" kan niet alleen maar een lijst van symptomen zijn; symptomen zijn de uiterlijke kenmerken, maar wat daaronder ligt is met het geven van deze lijst niet blootgelegd. Zelfs de naam borderline zelf is nietszeggend. Het betekent letterlijk grens, ze hebben het deze naam gegeven omdat de stoornis zich op de grens tussen neurose en psychose bevindt; sommige symptomen zijn neurotisch en sommige psychotisch. Dus zelfs de naam gaat alleen over de symptomen en niet wat daaronder ligt.

Als de onderliggende problemen niet worden vastgesteld, hoe kun je dan werken aan heling? Wat schiet je dan feitelijk op met de diagnose "borderline"?

Los zand

Ik voelde mij als los zand toen ik borderline had, en toen ik de lijst in het DSM las, bleef dat zo. Dat wat ik vond op het net begonnen Internet bevestigde dat beeld alleen maar. Ik ben studieboeken gaan halen uit de universiteitsbibliotheek: dikke boeken van psychologen, psychiaters, onderzoekers. Ook zij hielden het op losse symptomen en ze schreven over hoe moeilijk en lastig die borderliners waren.

Ik werd door al dat lezen heel erg boos, omdat het beeld dat van borderliners werd gegeven niet alleen heel negatief en perspectiefloos was maar er ook geen antwoord werd gegeven op de vraag "waarom?". Hoe wordt een mens zo extreem? Dat kan toch niet zomaar ontstaan? Ik weigerde dan ook te geloven dat mijn symptomen, mijn problemen, lukraak waren ontstaan, dat het ene symptoom niks met het andere te maken had, dat het toeval of domme pech was dat ik ze tegelijkertijd had. Ik zag andere mensen volgens patronen leven, zag dat ze een structuur bezaten. En die structuur zou bij mij dusdanig afwezig zijn dat ik een stel ernstige klachten had ontwikkeld zonder onderlinge samenhang? Ik was dan misschien een borderliner, maar toch nog steeds wel mens? En als zo onduidelijk was wat borderline was, hoe kon ik dan hopen op genezing of zelfs maar een beter leven?

Reden van dit boek

Mijn zoektocht en mijn therapieën samen hebben er toe geleid dat ik uiteindelijk borderline heb weten te overwinnen.

Ik ben gaan schrijven over borderline om dezelfde reden als waarom ik mijn zoektocht begon. Het is geen wonder dat zo weinig borderliners beter worden, als je alleen maar een symptomenlijst hebt om mee te werken. Dan is het onder controle krijgen van de symptomen ook het enige doel dat je kunt bereiken. Mijn therapie en genezing tonen aan dat borderliners wel degelijk kunnen genezen en dat het een stuk logischer in elkaar zit dan men tot nog toe denkt.

Het losse zand dat ik me altijd heb gevoeld, voel ik me al heel lang niet meer. Zelfs toen ik nog wel borderline had maar al wel aan de borderlinestructuur aan het werken was, gaf me dat een enorm houvast. Mijn symptomen waren verklaarbaar, mijn problemen waren aanwijsbaar en mijn borderline was oplosbaar.

Dit boek is het resultaat van mijn zoektocht. Ik hoop dat het anderen helpt, zoals het mij en mijn omgeving en mijn hulpverlener heeft geholpen.

To the English home page

Introductie van het boek

Overzicht van het boek